Als uw kind zorgintensief is of wordt, dan wilt u niets liever dan weten wat de oorzaak is. Het is vaak een opluchting als er een diagnose wordt gesteld, zodat er een behandelplan kan worden gestart. Maar toch is een diagnose niet altijd de oplossing. U leest hier waarom.
Vooropgesteld, u wilt het beste voor uw kind. Als hij of zij gedragsproblemen vertoont, dan is alleen de beste behandeling goed genoeg. U gaat dus op zoek naar een diagnose. Wat is er met uw kind aan de hand en waar ligt dit aan? En wat kunt u vervolgens doen zodat de problemen verdwijnen? Gelukkig zijn er allerlei specialisten waar uw huisarts uw kind heen kan sturen.
Het ene geval is het andere niet, dus kan het best even duren voordat er een diagnose wordt gesteld. Als de dag komt dat u de uitslag krijgt, bent u opgelucht omdat u in ieder geval weet wat uw kind mankeert. Vervolgens zal de specialist samen met u en uw kind een behandelplan uitstippelen. Maar de problematiek verdwijnt vaak maar deels of wordt enkel onderdrukt. Het gedrag van uw kind wordt wel beter, maar is de oorzaak wel aangepakt?
Tot zover is het fijn dat er een diagnose is gesteld. Maar wat als de problemen na een tijdje nog niet verdwenen zijn of zelfs verergeren? In dat geval is het vaak een logische volgende stap om opnieuw op zoek te gaan naar een diagnose. Als blijkt dat het wat anders is kunt u alsnog wat aan de situatie doen. Maar is dat altijd wel de oplossing? Als er direct vanuit de behoeften van het kind wordt gekeken, sluit de behandeling beter aan. Ongeacht welk label uw kind heeft opgeplakt gekregen.
Op het moment dat uw kind een bepaalde diagnose krijgt, is zijn of haar gedrag in een vakje geplaatst. Dit vakje is gevormd op basis van diagnoses en behandelingen uit het verleden van andere kinderen. Als uw kind gediagnosticeerd is kan de behandeling starten. Maar is dat wel de juiste voor uw kind? Ieder mens is namelijk een unieke combinatie tussen persoonlijkheid, karakter en verleden. Het is belangrijk dat zowel u als de behandelende specialist zich niet blindstaart op deze diagnose. Want het effect op de lange termijn is mogelijk groter, als dieper liggende emotionele problemen worden behandeld.
Het is dus zaak dat iedere therapie of behandeling ruimte biedt voor andere inzichten. De geestelijke toestand van uw kind is daarbij leidend. Worden de problemen minder en heeft uw kind weer meer plezier? Dan bent u samen op de goede weg. Blijft het resultaat achterwege of worden de problemen erger? Sta dan open voor andere inzichten. Want een bepaald medicijn of therapie kan wel helpen, maar nog niet voldoende zijn.
Elk gedrag heeft een functie en is een signaal van een onderliggende emotionele behoefte. Blijf steeds het gedrag van uw kind evalueren om de resultaten van de behandeling te meten. En bedenk goed dat een kind zich naar de diagnose gaat gedragen als iedereen om hem of haar heen, zich hier op concentreert. Blijf in gesprek met de behandelende specialist of therapeut en wees niet bang om uw gevoel aan te geven.
Ieder mens/kind is uniek in zijn of haar persoonlijkheid en gedrag. Een diagnose is fijn, maar niet altijd de oplossing. De emoties behandelen pakt de kernoorzaak aan. Herkent u zichzelf en/of uw kind hierin? Zoek dan hulp bij een professional. Neem contact met ons op als je de juiste begeleiding niet kunt vinden.